Friday, August 12, 2016

What I just realized

Hey you! Yes, you! OO, ikaw na nagsusulat ng blog entry na ito. Pwede bang makinig or basahin mo itong sasabihin ko sa iyo?

Kelan ka ba matututo? Kelan ka ba madadala? Kelan ka ba titigil? Kung kelan wasak ka? Kapag nasaktan ka na ng sobra? Huwag mo nang antayin na dumating yung pagkakataon na iyon. Ngayon pa lang, ihinto mo na ang lahat ng pantasya at pangangarap mo? Please?! Hindi pa ba sapat ang mga disappointments mo dahil sa pagiging super assuming at napaka-creative ng imagination mo?

Kelan ka ba magigising sa katotohanan na ang isang tulad mo ay hindi hahangarin / gugustuhin / mamahalin ng isang tao na gaya ng mga pinapangarap mo? Na hindi sapat ang natitignan, nalilingon o napapansin ka lang para masabi mong may interes sa iyo ang isang tao? TANDAAN, madali ang mapansin, pero hindi basta-basta ang mahalin.

Napapa-isip tuloy ako sa iyo. Ano ba ang hanap mo? Atensyon o tunay na pag-ibig? Ano ka ba naman teh, itigil mo na iyan ha. Hindi ka ba napapagod sa pag-aksaya ng pagtingin at emosyon sa mga maling tao?

Hindi ba't ikaw na ang may sabi na kapag ang isang tao ay gumugol ng effort at i-pursue ka despite of all hindrances, yun ang taong worthy.

Hindi ka naman makati, masyado ka lang maharot at marupok.

Kahinaan mo ang mata mo. So vulnerable. Matitigan lang, titibok na agad ang puso ng kakaiba? Letche!

No comments:

Post a Comment